جوراب های فشرده از پارچه بسیار بادوام و تنگ ساخته شده اند. آنها به گونه‌ای ساخته شده‌اند که اطراف مچ پا سفت‌تر شوند و با حرکت به سمت ساق پا به تدریج شل می‌شوند.
با فشردن آرام بافت ها و وریدهای پا، جوراب های فشاری به جریان خون به قلب کمک می کنند که ممکن است به دلیل ضعیف شدن دریچه های سیاهرگی محدود شود.
جریان خون سخت ترین مبارزه را با جاذبه در پاها می کند. جوراب واریس سیگواریس بالای زانو با فشار دادن خون به سمت بالا از دریچه ها حمایت می کنند.
هنگامی که این دریچه ها بد کار می کنند، خون در ورید پا جمع می شود که منجر به گردش خون کند و رگ های متورم می شود. جوراب های فشرده با این پدیده مقابله می کنند. آنها همچنین از نشت مایع از بافت ها جلوگیری می کنند که می تواند منجر به تورم پا شود.
چه کسی باید جوراب فشاری بپوشد؟
جوراب‌های فشاری معمولاً برای افرادی تجویز می‌شود که مبتلا به رگ‌های واریسی یا سایر مشکلات گردش خون، مانند ادم لنفاوی یا ترومبوز ورید عمقی، که به عنوان لخته‌های خون در پا نیز شناخته می‌شود، تجویز می‌شود.
با این حال، لزوماً برای پوشیدن جوراب های فشرده نیازی به شرایط پزشکی ندارید. افرادی که ساعت های طولانی می نشینند یا می ایستند، جوراب ساق بلند را برای کنترل تورم و درد پاها مفید می دانند.
جوراب های فشرده نیز برای پوشیدن در سفرهای طولانی با هواپیما یا ماشین زمانی که سطح فعالیت شما محدود است توصیه می شود. عدم تحرک احتمال تجمع خون در رگ ها را افزایش می دهد.
اگرچه اکثر مردم می توانند روزانه از جوراب های فشاری استفاده کنند، برخی شرایط پزشکی ممکن است باعث ایجاد برخی مشکلات شود.
اگر عملکرد قلب شما کاهش یافته یا بیماری شریانی محیطی که جریان خون را در وریدها محدود می کند، احتمالاً باید از جوراب های فشاری دوری کنید.
جوراب های فشاری برای افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی یا آسیب عصبی در اندام ها توصیه نمی شود. برخی از جوراب ها ممکن است حاوی موادی باشند که می توانند پوست را تحریک کنند. مهم است که همیشه قبل از استفاده از فشار دادن، ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.
