مشخصات و گواهینامه ها در مورد روغن موتور نظیر روغن موتور shell مهم هستند و مجموعه ای از سازمان های ملی و بین المللی استانداردها و ارزیابی ها را انجام می دهند.
رتبه‌بندی‌های API شامل مشخصات عملکرد روغن در حال تکامل برای موتورهای بنزینی (در حال حاضر با نام SM) و موتورهای دیزلی (در حال حاضر CI-4) است.
گریدهای روغن بر اساس استانداردهای ویسکوزیته تعیین شده توسط انجمن مهندسین خودرو (SAE) است. گریدهای روغن بر اساس محدوده ویسکوزیته در دمای استاندارد است.
هرچه ویسکوزیته بالاتر باشد، عدد SAE بالاتر است. این اعداد که از 0 تا 50 یا بیشتر متغیر هستند، به عنوان “وزن” روغن موتور شناخته می شوند.
وزن روغن در هوای سرد با حرف “W” به معنای “زمستان” نشان داده می شود، مانند 10 وات، که با ویسکوزیته روغن در 0 درجه فارنهایت اندازه گیری می شود.
وزن هوای گرم بر اساس ویسکوزیته اندازه گیری شده در 210 درجه فارنهایت است. روغن‌ها در گذشته عمدتاً به عنوان محصولات تک درجه فروخته می‌شدند و هنوز هم برای برخی مصارف خاص مانند شرایط آب و هوایی شدید یا اتومبیل‌های مسابقه هستند.
اما محدوده ویسکوزیته روغن های تک درجه برای استفاده عمومی بسیار محدود است. اینجاست که روغن های چند درجه وارد می شوند.
پلیمرهای با وزن مولکولی بالا (بهبود دهنده های شاخص ویسکوزیته) مانند پلی (متیل متاکریلات) و کوپلیمر اتیلن-پروپیلن به یک استوک پایه روغنی با ویسکوزیته پایین اضافه می شوند تا روغن های چند درجه ای ایجاد کنند که از طریق ضخیم و نازک کار می کنند.
باچلدر می‌گوید در دماهای سرد، مولکول‌های پلیمری لاستیکی به‌صورت سیم‌پیچ‌های گلوله‌ای وجود دارند و روغن را به میزان قابل توجهی غلیظ نمی‌کنند.
اما در دماهای گرم تر، آنها به سیم پیچ های تصادفی خطی تر منبسط می شوند تا از نازک شدن بیش از حد روغن جلوگیری کنند.
بنابراین، نام‌های چند درجه متداول – که با دو عدد درجه مشخص می‌شوند – 5W-30 برای آب و هوای سردتر (پایین‌تر از 0 درجه فارنهایت)، 10W-30 برای آب و هوای متوسط (تا 0 درجه فارنهایت)، و 20W-50 برای آب‌وهوای گرم‌تر (پایین) هستند. تا 32 درجه فارنهایت).
