پیاز داغ چیپسی یکی از قدیمی ترین سبزیجات در کشت مداوم است که قدمت آن به حداقل 4000 سال قبل از میلاد باز می گردد. معروف است که مصریان باستان این محصول را در کنار رود نیل کشت می کردند.
هیچ اجداد وحشی شناخته شده ای وجود ندارد، با این حال، اعتقاد بر این است که مرکز منشاء افغانستان و مناطق اطراف آن است. پیاز یکی از گیاهانی است که به طور گسترده سازگار شده است.
آنها را می توان از مناطق گرمسیری تا مناطق زیر قطبی رشد داد. این سازگاری در درجه اول به دلیل پاسخ متفاوت به طول روز است. بر خلاف بسیاری از گونه های دیگر، طول روز بر روی پیازها تأثیر می گذارد و نه گلدهی.
پیازها بر اساس پاسخ آنها به ساعات طول روز به سه گروه تقسیم می شوند. پیاز گونه های کوتاه روز با طول روز 10 13 ساعت، واریته های متوسط با طول روز 13-14 ساعت و در مناطق متوسط معتدل این کشور یافت می شود.
در نهایت، پیازهای روز طولانی برای شمالی ترین اقلیم های ایالات متحده و همچنین کانادا و پیاز با طول روز بیشتر از 14 ساعت سازگار است.
پیاز اولین بار توسط مهاجران اولیه اروپایی به این کشور آورده شد. این پیازها با آب و هوای معتدل یافت شده در سراسر شمال شرقی که در آن اولین سکونت گاه های اروپایی رخ داد، سازگار شدند.
انواع نواحی گرمتر دریای مدیترانه سرانجام به جنوب شرقی ایالات متحده راه یافتند. به طور خاص، گونه هایی از اسپانیا و ایتالیا برای صنعت پیاز ویدالیا مهم خواهند بود. اولین نوع از این گونه ها از طریق برمودا وارد شد و به این ترتیب به عنوان پیاز برمودا شناخته شد.
صنعت پیاز ویدالیا در سال 1931 آغاز شد، زمانی که یک پرورش دهنده به نام موز کلمن اولین پیازهای روز کوتاه را در شهرستان تومبز پرورش داد. این پیازهای ملایم بلافاصله در بین مشتریان محبوب شدند.
در آغاز رکود، این پیازها به قیمت 3.50 دلار در یک کیسه 50 پوندی فروخته می شدند که در آن زمان مقدار قابل توجهی پول بود. به زودی سایر پرورش دهندگان به این پیازهای ملایم علاقه مند شدند. این صنعت برای چندین دهه به آرامی و پیوسته رشد کرد.
