مزیت پلاریزاسیون این است که دوشاخه های پلاریزه و انواع پریز تایمر دار آنالوگ را می توان تنها در یک جهت وارد کرد، بنابراین کلید روشن یا خاموش کردن هر دستگاه متصل به سوکت را می توان در سرب داغ تعبیه کرد.
در دوشاخه های غیر پلاریزه، سوئیچ ممکن است فقط مدار را در سرب خنثی باز کند، به این معنی که بیشتر مدار داخلی دستگاه هنوز “گرم” در نظر گرفته می شود و می تواند منجر به خطرات شوک شود .
بیشتر سوکت های مدرن در آمریکای شمالی علاوه بر داغ و خنثی، دارای یک شیار اتصال به زمین هستند .
سیم اتصال به زمین بسیار شبیه به نول متصل است، زیرا همچنین به یک بلوک نول متصل به زمین متصل می شود.
شیار اتصال به زمین برای دستگاههای دارای پوشش فلزی یا منبع تغذیه با بدنه فلزی مانند رایانهها مهم است.
اگر یک سیم داغ در مدار داخلی یک دستگاه الکترونیکی فرسوده شود یا به نحوی با یک محفظه فلزی تماس پیدا کند، کل دستگاه به یک خطر جدی شوک تبدیل می شود.
با این حال، سیم اتصال به زمین مستقیماً به بدنه دستگاه متصل است و با انحراف جریان به زمین، خطر شوک را خنثی می کند، که قطع کننده مدار را قطع می کند و جریان جریان به دستگاه را متوقف می کند.
همچنین شاخک زمین بلندتر از شاخک های خنثی و داغ خواهد بود به طوری که دستگاه قبل از اینکه « گرم » یا «زنده» شود، زمین شود.
سردرگمی احتمالاً از جنبه تجاری Code شروع می شود.
طبق ماده 220.14 (I)، یک خروجی پریز راحتی تجاری با ولتاژ 180 ولت آمپر (VA) در هر پریز منفرد یا چندگانه روی یک یوغ محاسبه میشود. بنابراین، هنگام برنامه ریزی مدار انشعاب 20 آمپری 120 ولتی (v)، تعداد محدودی پریز دارید که می توانید آنها را نصب کنید.
محاسبه به این صورت خواهد بود: با استفاده از قانون اهم (I = P/E) 180 ولت را بر 120 ولت تقسیم می کنیم و به ازای هر خروجی پریز 1.5 آمپر می دهیم. اکنون به سادگی مدار انشعاب 20 آمپری خود را می گیریم و بر 1.5 آمپر تقسیم می کنیم و این به ما 13.3 یا 13 خروجی پریز حداکثر در آن مدار انشعاب می دهد.
اگر مجموعه ای از نقشه ها و مشخصات ساختمانی دارید، باید مشخصات را به طور کامل مطالعه کنید. برخی از مشخصات، میزان خروجی پریز در مدار انشعاب را به ده یا یازده محدود می کند.