عسل گون لرستان بالاترین رتبه را نسبت به خاویار دارد

هورمون‌های گرلین و پپتید YY ممکن است در اثرات مختلف عسل و ساکارز بر وزن بدن نقش داشته باشند.

در صورت کمبود غذا، گرلین عمدتاً از معده ترشح می شود و احساس گرسنگی ایجاد می کند. از سوی دیگر، پپتید YY پس از خوردن غذا به نشانه سیری آزاد می شود. 

در یک مطالعه روی داوطلبان سالم، یک وعده غذایی عسل باعث تاخیر در ترشح گرلین و افزایش انتشار پپتید YY در مقایسه با یک وعده غذایی حاوی ساکارز شد.

 بر این اساس، عسل گون لرستان می تواند احساس سیری قوی تر و طولانی تری ایجاد کند و منجر به دریافت کالری کمتر شود.

همانطور که مطالعه روی موش های دیابتی نشان داد، تأثیر عسل بر روی هورمون آدیپونکتین نیز قابل تصور است. آدیپونکتین توسط سلول های چربی تولید می شود و عملکرد انسولین را تقویت می کند. 

سلول های چربی افراد دارای اضافه وزن کمتر آدیپونکتین تولید می کنند که در عین حال اثر انسولین را ضعیف می کند. افراد دارای اضافه وزن که چربی شکمی زیادی دارند به ویژه تحت تاثیر قرار می گیرند. 

سیگنال هایی که تولید آدیپونکتین را مهار می کنند احتمالاً از بافت چربی منتشر می شوند.تأثیر حاصل بر اثر انسولین به نوبه خود در ایجاد دیابت نوع 2 نقش دارد. در این مطالعه، به موش های دیابتی یک بار در روز به مدت سه هفته عسل داده شد. 

سطح آدیپونکتین آنها مانند موش های سالم و بالاتر از سطوح آدیپونکتین موش های دیابتی بود که با عسل تغذیه نشده بودند. علاوه بر این، مقادیر چربی و قند خون پس از سه هفته تغذیه با عسل بهبود یافت.

 این نه تنها می تواند خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهد، بلکه باعث کاهش چربی بدن نیز می شود.در نهایت، هیچ مدرک علمی وجود ندارد که مصرف روزانه عسل از بیماری جلوگیری کند. به دلیل قند زیاد، نباید عسل زیاد مصرف کرد.

کسانی که نمی توانند بدون شیرینی کار کنند، عسل را به شکر ساده ترجیح دهند. به این ترتیب می توانید به سرعت به مقدار توصیه شده روزانه یک تا سه قاشق چایخوری عسل برسید. اما نباید شکر بیشتری داشته باشد، به هر شکلی که باشد.

زیرا سازمان بهداشت جهانی تنها 5 درصد از انرژی مورد نیاز روزانه را شکر توصیه می کند  که به طور متوسط ​​معادل 25 گرم قند در روز است.

البته قند موجود در تمام وعده های غذایی را نیز باید در نظر گرفت.