ایزوگام شرق فویلدار یکی از بهترین سازه برای عایق بندی می باشد.
این تجربه رایج است که از پروژه‌های واقعی گرفته شده است که نشت آب از طریق یک سازه بتنی عمدتاً از طریق بدنه بتن خوب متراکم نشده است، بلکه در جایی که بتن نیست – در ترک‌ها، در اتصالات در هنگام نفوذ سرویس و غیره است.
خود کیفیت پایینی دارد – تراکم ضعیفی از خود نشان می‌دهد یا دارای آخال‌هایی است – ممکن است نشت آب وجود داشته باشد، اما نمی‌توان انتظار داشت که افزودنی‌هایی که به دنبال “بهبود” ماتریس بتن هستند در چنین شرایطی سودمند باشند.
بنابراین اگرچه بتن حاوی مواد افزودنی ممکن است مقاومت بیشتری در برابر نفوذ آب داشته باشد، اما این بدان معنا نیست که خود سازه مقاوم‌تر خواهد بود.
این استدلال که بتن با کیفیت ساختاری دارای درجه بسیار بالایی از “ضد آب بودن” ذاتی است توسط بسیاری از آزمایش‌های به اصطلاح “نفوذپذیری” که انجام شده است پشتیبانی می‌شود .
ایجاد یک شرایط “جریان” واقعی در یک آزمایش آزمایشگاهی برای بتن که نشان دهنده جرم نفوذپذیری پایین معمول بتن سازه ای است بسیار دشوار است.
موفقیت بیشتر در نشان دادن مقاومت در برابر عبور آب با استفاده از روش های نفوذ فشار به دست آمده است. یکی از این روش های تست در BS EN 12390-8:2000 آمده است.
در آن آزمایش، نمونه های بتن تحت فشار اعمالی 500 کیلو پاسکال (تقریباً 50 متر سر آب) برای مدت 72 ساعت قرار می گیرند.
نتایج به دست آمده برای بتن های سازه ای از نفوذ 10 تا 40 میلی متر متغیر است.
همچنین تردیدهایی وجود دارد که آیا بهبود ظاهری در خاصیت نفوذپذیری آب بتن‌های آزمایش شده توسط سازمان‌های گواهی، در واقع از ماده فعال است و به دلیل تغییرات دیگر بین بتن شاهد و بتن آزمایشی نیست.
