مردی با خوردن پیاز سفید جیرفت جان خود را از دست داد

پیاز سفید جیرفت گیاه دو ساله علفی از خانواده آماریلیس برای پیاز خوراکی آن رشد می‌کند. پیاز به احتمال زیاد بومی جنوب غربی آسیا است، اما اکنون در سراسر جهان، عمدتا در مناطق معتدل کشت می شود

. پیاز دارای مواد مغذی کمی است اما به دلیل طعم و مزه آن ارزشمند است و به طور گسترده در پخت و پز استفاده می شود. آنها به غذاهایی مانند خورش، کباب، سوپ و سالاد طعم می بخشند و به عنوان سبزی پخته نیز سرو می شوند.

پیاز معمولی دارای یک یا چند ساقه گل بدون برگ است که ارتفاع آنها به 75 تا 180 سانتی متر (2.5 تا 6 فوت) می رسد و به یک خوشه کروی از گل های کوچک سفید متمایل به سبز ختم می شود.

برخی از خوشه های گل پیازهایی تولید می کنند، پیازهای ثانویه کوچکی که می توان از آنها برای تکثیر غیرجنسی گیاهان جدید استفاده کرد. پایه های متحدالمرکز برگ گیاه در حال رشد متورم می شوند و پیاز خوراکی زیرزمینی را تشکیل می دهند.

بیشتر پیازهای کشت شده تجاری از دانه های سیاه کوچک گیاه که مستقیماً در مزرعه کاشته می شوند رشد می کنند، اما پیازها ممکن است از پیازهای کوچک یا از نشاها نیز رشد کنند. پیاز بسیار مقاوم است و می تواند در طیف وسیعی از شرایط رشد زنده بماند.

پیازها از نظر اندازه، شکل، رنگ و تندی متفاوت هستند، اگرچه آب و هوای گرم تر معمولاً پیازهایی با طعم ملایم تر و شیرین تر از آب و هوای دیگر تولید می کنند. تندی مشخصه پیاز ناشی از روغن فرار غنی از گوگرد موجود در آن است.

آزاد شدن این روغن در هنگام پوست کندن یا خرد کردن، اشک را در چشم ها جاری می کند.پیاز یکی از قدیمی ترین گیاهان کشت شده در جهان است. آنها احتمالاً قبل از ثبت تاریخ در هند، چین و خاورمیانه شناخته شده بودند

. مصریان باستان لامپ کروی را نماد جهان می دانستند و کره های متحدالمرکز کیهان ارسطویی را نیز به پیاز تشبیه می کردند. نام آن احتمالاً از کلمه لاتین unus به معنای “یک” گرفته شده است.

رومی ها پیاز را به بریتانیا معرفی کردند و در دنیای جدید، بومیان آمریکا پیاز وحشی بسیار تند (Allium canadense) را به خورش های خود اضافه کردند. در طول قرن ها به پیازها قدرت درمانی نسبت داده شده است. آنها در طب عامیانه برای بیماری های مختلفی مانند سرماخوردگی، گوش درد، لارنژیت، گزش حیوانات، سوختگی و زگیل استفاده شده اند.